Januari op Leconfield: een baby, het Country Music Festival en drie scholen!

G'day mate!

Het werd nodig tijd voor een nieuwe update, want dat is alweer even geleden!
Na mijn laatste blog begin januari ben ik me meer en meer thuis gaan voelen op Leconfield. Nog dezelfde dag dat ik mijn laatste blog plaatste en we in de auto terug naar de farm zaten zei Courtney tegen ons: ''Ohw meiden, maak je geen zorgen over diner vanavond, vanavond eten we met z'n allen bij ons!''. Normaal koken wij elke avond, maar nu kwamen de kids van Tim op bezoek en had Courtney heerlijk taco's voor iedereen gemaakt en hebben we bij hun op de veranda gegeten, erg lief! Grappig was dat ik schreef dat de Australische zomer begonnen was en dat het daarna 2 dagen lang gegoten heeft, en als je hier eenmaal doorweekt bent is het freezing!! De rest van die week heb ik me vooral bezig gehouden met het maken van touwhalsters, een leuke bezigheid! :) Aan het eind van die week zijn we nog een avond met z'n achten uit eten geweest in de enige pub die er in de buurt is. Het is 'maar' een uur rijden en iedereen kent elkaar, heel grappig!

De tweede week van januari gingen Tim & Courtney nog een weekje naar familie en kregen wij voor 3 dagen een familie op bezoek voor een trail ride. Een hele aardige Australische familie met twee jongens van 10 en 12 jaar. Elke dag een beetje paardrijden, zwemmen en spelletjes doen, alles behalve een straf! Diezelfde week hadden we een kreupel paard (Sticker) wiens beentje elke dag gekoeld moest worden. Thuis zou ik de slang erop zetten, maar hier doe je simpelweg je bikini aan en neem je het paard mee naar de dam om daar een half uur in te staan. Gina en ik hebben het slim afgewisseld: de een hield Sticker vast, de ander kon wat rond zwemmen!

Op de donderdag voor de eerste school begon hebben we 's ochtends afscheid genomen van de trail ride familie en zijn we 's middags even een uurtje naar Tamworth geweest. Ik moest nodig naar een chiropractor en we moesten wat mensen ophalen vanaf het treinstation. Gelukkig was dit goed te combineren! We hebben Lizzy opgehaald, een Amerikaans meisje die afgelopen jaar 10 maanden op Leconfield heeft gewerkt en nu nog een weekje langskwam voor 1 school en om afscheid te nemen. Verder kwam Mette, een Deens meisje die de afgelopen 3 jaren meerdere keren voor een aantal maanden op Leconfield heeft gewerkt, voor een weekje langs met haar ouders. We waren donderdagavond pas laat terug op de farm, dus toen 's avonds laat de telefoon ging had niemand zin om nog op te nemen en Amberley zei: ''Ze spreken maar wat in, ik hoor het morgenochtend wel''. Toen we de volgende ochtend opstonden om te gaan werken en Amberley naar het 'kantoor' liep om de telefoon te halen kwam ze al na 5 minuten schreeuwend weer naar beneden gerend: ''Courtney has a baby and it's a boy!!''. Tijdens hun vakantie is de baby dus geboren: Blake Jeremy Skerrett. Bijna een maand te vroeg en hierdoor nog onwijs klein, maar gezond! En wat een leuke verrassing ook voor Lizzy & Mette! Courtney & Blake moesten nog 1,5 week in het ziekenhuis blijven, maar zijn inmiddels thuis bij een hele trotse Tim; leuk om te zien!

Een paar dagen na de geboorte van Blake begon het echte werk voor ons. Drie scholen achter elkaar, dus drie weken lang elke ochtend opstaan tussen 5:30 en 6:30, afhankelijk van je morning job. Vooral de monday morning muster is het benoemen waard. Als je op maandag morgen moet musteren moet je op zondagmiddag 2 paarden naar beneden halen. Op maandagmorgen moet je om 6:00 op je paard moet zitten. Hoewel het erg vroeg is geniet ik erg van deze job. Als je om 5:30 opstaat is het nog donker en fris, dan ga je naar buiten, zoek je je paard in het donker (handig!) en ga je poetsen en opzadelen. Om 6:00 je paard op (de muster is altijd met 2 paarden, altijd Justin en afwisselend Gina of ik). Dan neemt Justin het ene deel van de paddock en ik het andere deel. Terwijl het licht begint te worden rijd je dus alleen te paard over de heuvels, waarbij je regelmatig oog in oog komt te staan met een paar verbaasde kangoeroes en/of walibies. Halverwege ontmoeten Justin en ik elkaar om te overleggen hoeveel paarden we tot nu toe hebben gezien en aan de hand daarvan of het nodig is om helemaal aan de andere kant van de heuvel naar beneden te rijden richting het terrein van Tims vader, een lange weg! Gelukkig is er gras zat, dus meestal blijven de paarden in de buurt. Dan drijven we ze allemaal naar het hek, om daar met alle paarden te wachten tot de rest wakker is en met alle halsters omhoog gelopen komt om de paarden mee te nemen naar beneden. Dit kan soms wel even duren en dan opeens is de zon over de heuvels en voel je haar branden. Wow, wat een baan dit!

Tijdens de scholen hebben de studenten allemaal een vast paard voor de week. Amberley en Justin hebben ook hun vaste paarden, Gina en ik lopen elke morgen naar Tim om te vragen welk paard we die dag moeten rijden. Kevin & Graham rijden maar af en toe, afhankelijk van de vraag of we paarden over hebben en afhankelijk van al het andere werk wat zij te doen hebben. Gina en ik rijden altijd mee met de groep, behalve op maandagmiddag en een deel van de donderdag, dan moet 1 van ons eerder terug naar de farm om voor het eten te zorgen. Gina reed zelf nog maar een half jaar voor ze naar Aussie kwam, dus zij heeft over het algemeen de staffpaarden die goed handelbaar zijn. Ik rijd voornamelijk 2 paarden die verder niemand anders rijdt. Het ene paard heet Steal. Steal was tot een paar maanden terug het paard van Amberley, maar toen er een aantal jonge paarden waren ingereden kreeg Amberley een ander paard om te rijden. Steal kan onwijs haar buien hebben, dus ze geven haar zo veel mogelijk aan een betere ruiter waarvan ze verwachten dat diegene voor een paar maanden blijft, zo heeft Steal een vaste ruiter en dan functioneert ze veel beter. Eigenlijk wel een compliment dus! Ze zeggen dat Steal de eerste dagen altijd heel lief is voor een 'nieuwe' ruiter, maar dat ze daarna onwijs gaat uitproberen. Verder wordt ze soms iets te enthousiast als we schapen of koeien musteren, vandaar dat het geen studentenpaard is.
Het andere paard wat ik regelmatig rijd heet Mother In Law. Toen Tim haar voor het eerst zag had ze haar oren plat in haar nek en keek ze naar hem alsof ze hem iets aan wilde doen. Hij moest er eigenlijk wel om lachen en toen haar uitstraling na het laden nog niet veranderd was zei hij: ''Wat een bitchy paard, dit is echt een mother in law!''. Van die naam is ze dus nooit meer afgekomen! ;) Ik zeg altijd dat ze me haat omdat ze zo chagi naar me kijkt, maar als we op vrijdag 1 voor 1 een galopje maken buiten in de heuvels en ik als laatste naar de groep galoppeer dan is ze helemaal in haar sas. Volgens de studenten van de laatste school kon mijn paard vliegen. :)

Tijdens de tweede school kwam Gina op vrijdagmorgen met het nieuws dat ik Yodi mocht rijden. Justins eerste reactie: ''Whow, dat is nogal een upgrade!''. Yodi is een van Tims beste polopaarden en wordt alleen gebruikt voor scholen in noodgevallen. Oke, ik voel me vereerd! Yodi bleek een onwijs fijn paard om te rijden. Super super lief, erg gevoelig en super wendbaar. Op vrijdagmiddag voor we met de studenten terug naar Tamworth gaan doen we een spelletje Team Penning. Je hebt een groep koeien in de arena met en z'n tweeen moet je hier 1 koe uit zien te krijgen, deze moet je tussen twee barrels door een andere yard in zien te drijven. Justin is hier erg goed in, dus hij doet altijd een demo na uitgelegd te hebben hoe het werkt. Deze vrijdag moest ik de demo samen met hem doen. En jaja, goed teamwork, een super wenbaar paard, 180 graden wending in galop en hoppa de koe is binnen! Was ik best een beetje trots op!

Verder blijft natural horsemanship me onwijs boeien. Tijdens de scholen doet Tim altijd 2 demo's: op dinsdag met een jong paard en op woensdag met zijn eigen paard waar hij al een stuk verder mee is. Twee weken terug werden er op dinsdagochtend 2 Brumbies (Australische wilde paarden) gebracht! Met 1 heeft hij de afgelopen 2 weken de dinsdagdemo gedaan. De eerste week duurde het 3 kwartier voor hij de jonge Brumby kon aanraken en een halster om kon doen, de week daarbij duurde het slechts 10 minuten. Het is zo gaaf dat je steeds beter gaat zien en begrijpen wat hij op welk moment en met welke reden doet. Erg leerzaam dus! Verder hebben we Billy, een jong paard die tijdens de eerste school voor het eerst in maanden een zadel op had en weer voor een demo werd gebruikt. Hij pikte het zo goed op dat Tim de week erna gewoon op kon stappen in een soort van longeercirkel en met zadel en touwhalster wat ronddraafde en galoppeerde, zonder problemen! 2 dagen later mocht Billy mee de heuvels in, echt onwijs knap. En hij heeft nog geen bit in gehad. Respect voor Natural Horsemanship dus!

Verder ben ik inmiddels aardig ingeburgerd met het koken op kampvuur voor 30 man en hebben we erg veel lol op woensdagavond: spelletjes avond! Hoewel ik meestal rond 21:30 in bed lig zijn dit erg leuke weken! De laatste school was zelfs overboekt, waardoor de sfeer aan het begin van de week iets gespannen was, maar als alles goed gaat dan loopt t vanzelf los. Genieten dus!

Op de vrijdag na de eerste school was het Country Music Festival in Tamworth is volle gang. Op vrijdagmiddag gaan we met de studenten mee naar Tamworth, gaan daar met zn allen uit eten, gaan stappen (als ik tenminste niet al slaap voor die tijd) en slapen die nacht in het hostel. 's Ochtends vroeg uitchecken, snel wat internetten, wat eten inslaan en dan terug naar de farm om alles op te ruimen en voor te bereiden voor de volgende week. Het weekend van het Country Music Festival waren er op straat overal straatmuzikanten te vinden, onwijs gezellig! Ook op zaterdag was het zo druk op straat dat Gina en ik internet een beetje geskippt hebben en lekker hebben rondgelopen en hebben genoten van de sfeer die er op zulke dagen in de Country Music Capitol of Australia hangt. Dit weekend heb ik ook eindelijk mijn eigen echte cowboyhoed gekocht! Op de farm is het traditie dat je nieuwe cowboyhoed wordt ingewijd op donderdag. Op donderdag casteren we namelijk de kalfjes en de ballen moeten toch ergens in meegenomen worden terug naar de farm om ze daar op de BBQ te gooien...... Juist, je snapt 'm al. Gelukkig is m'n hoed bruin, dus je ziet al het bloed al bijna niet meer ;)

Verder hebben we in weken geen regen gezien en is het continu tussen de 35 - 42 graden. Echt te warm als je het mij vraagt. We hadden vorige week zelfs al een student die klaagde over dat we geen airconditioning op de farm hadden, haha. En ik kreeg al wat vragen over de cycloon van afgelopen week, maar die beinvloedt ons absoluut niet. Als ik in dat gebied wil komen dan staat me eerst een autorit van maarliefst 36uur te wachten. Dus, no worries!

En even een reactie op wat reacties van jullie: ja, we hebben hier heel veel koelkasten en vriezers, en nee, geen wet-tshirt-contest voor mij momenteel! ;)

Nu we de eerste 3 scholen hebben gehad en we 3 weken lang 6 dagen in de week gewerkt hebben, hebben we dit weekend vrij! Vrijdagavond zijn we met de studenten meegekomen naar Tamworth en we blijven 3 nachten in het hostel om maandagochtend door Tim te worden opgepikt voor een week met andere bezigheden dan de afgelopen 3 weken. Nu hebben we dus eindelijk even tijd om niets te doen en gisteravond zijn we met een hele groep naar de bios geweest. Helemaal leuk dus! Ik blijf hier voorlopig nog wel even hangen, ik kan het erg goed vinden met al mn collega's enik geniet. Maaaaaaar, hoe is het eigenlijk met iedereen thuis? Nu ik in the middle of nowhere zit kom ik regelmatig voor verrassingen te staan als ik terug in Tamworth ben en wat Aussie vrienden opbel. Dus hoe is het met jullie allemaal? Mailen, smsen en bellen (goedkoop via internet op het vaste nummer van de shed!) is toegestaan! Ik ben nieuwsgierig! :)

Heel veel liefs vanuit het Country Life!

p.s. voor de geinteresseerden in hoe het er bij ons op de farm aan toe gaat staan er wat leuke filmpjes op youtube, dit is een goed voorbeeld van hoe mijn weken tijdens de scholen eruit zien! http://www.youtube.com/watch?v=oS_xsym14PQ

Kerst en Oud&Nieuw in the middle of nowhere

Morgen is het 3 maanden geleden dat mijn reis begon. Vreemd, want het voelt al zoveel langer! De week met de Jumbo en de reis langs de oostkust lijken alweer heel ver weg, terwijl de afgelopen 2 weken op Leconfield voorbij zijn gevlogen. Het is vandaag 2 weken geleden dat ze me oppikten vanaf het treinstation en het is vandaag de eerste keer sindsdien dat ik in Tamworth ben. Tamworth is een stadje waar je normaal gesproken zou stoppen voor een paar kleine dingen, maar vervolgens dezelfde dag nog door zou rijden richting je bestemming. Het leuke is dat ik hier precies op het juiste moment ben. Tamworth staat namelijk bekend om het Country Music Festival. De maand januari staat compleet in het teken van dit festival, wat hier in de tweede helft van januari wordt georganiseerd. Muziek, dans en volgeboekte hostels zijn het gevolg! Onze eerste school van dit jaar start op 17 januari, dus als we aan het eind van deze week op vrijdag met z'n allen naar Tamworth gaan is het feest in volle gang. Een leuk vooruitzicht! Tot die tijd kom ik waarschijnlijk niet meer in town. Vandaag zijn we voor het eerst in 2 weken in town en de bedoeling is om inkopen te doen voor de komende 5 weken, waarvan we de eerste week gewoon met z'n achten zijn (Tim&Courtney, de eigenaars, Amberley&Justin, de vaste werknemers, en Gina, Kevin, Graham & ik, de backpackers). De tweede week komt er voor 3 dagen een familie om te rijden en de derde, vierde en vijfde week hebben we scholen, waarvan in ieder geval de eerste al volgeboekt is (20 man). Kan je nagaan hoeveel eten ze nu in willen slaan!

De afgelopen 2 weken hebben Gina, Kevin, Graham & ik eigenlijk ook een beetje vakantie gehad. De meeste dagen moest er wel wat gewerkt worden, maar niet veel. Ruim een week zijn we echt met z'n vieren geweest, dan was het voornamelijk uitslapen, voor de dieren zorgen, wat werk doen, lekker eten maken en films kijken. Ook kerst hebben we met z'n vieren gevierd. Amberley was zo lief om een cadeau voor ons achter te laten, dus op Christmas Day hadden we een cadeau om uit te pakken! Kerstmuziek, kerstdvd's, lekker eten en partycrackers waren ons kerstcadeau dit jaar! Ik moet zeggen, als je met z'n vieren zoiets uitpakt en vervolgens koekjes gaat versieren, dan krijg je eindelijk een beetje een kerstgevoel!

Oud&Nieuw was wel heel vreemd om hier te vieren. 's Avonds hebben we een (hele niet boeiende) dvd gekeken, met gevolg dat iedereen tegen het einde van de film om 23:15uur half lag te slapen. Maar zo wil ik het nieuwe jaar niet ingaan! Maar we hebben elkaar wakker gehouden en tegen middernacht ons laatste bier aangebroken, de radio aangezet en met onze partycrackers zijn we toch nog soort van knallend het nieuwe jaar in gegaan! Daarna badkleding aan en een nieuwjaardsuik genomen in de dam! Er was helaas geen vuurwerk te zien, maar deze ervaring met een geweldig mooie sterrenhemel maakten een boel goed! Daarna hebben we tot 4uur kaartspelletjes zitten doen, ons eigen feestje zullen we maar zeggen. ;)

Dit jaar is het harde werken begonnen. Schoonmaken, opruimen, spinnewebben weghalen, wassen, vegen, auto wassen, onkruid wieden, fruit plukken en tussendoor af en toe even een duik nemen in de dam, want opeens is de Australische zomer hier begonnen! Heel raar hoe het weer plotseling is omgeslagen. De eerste avond dat ik hier terug was hebben we een film gekeken met dikke truien aan en een deken over ons heen, en ik sliep die nacht onder 5 dekens, en dan nog was het niet warm. Nu is het overdag bloedheet en als je niet hoeft te werken en uit wil slapen heb je pech, want zodra 's ochtends om 8:30uur de zon over de heuvels is brand je je bed uit. Hoger in de bergen blijkt er nog steeds meer regen te vallen, want de weg naar Tamworth is nog steeds niet helemaal watervrij. Maak jullie geen zorgen, ik hoorde dat Queensland bijna compleet onder water staat, maar dat is nog een paar honderd kilometer boven waar ik zit. Voorlopig hebben wij daar dus nog geen last van. Mocht het echt zo erg worden, dan hebben wij altijd nog de paarden om de creek mee over te steken! Ik hoorde ook dat ze in de omgeving van Adelaide en Melbourne bosbranden hebben. Daar zou ik hebben gezeten als ik hier nu niet was geweest. Raar land dit, maar het land bevalt me wel. :)

Jackaroo & Jillaroo School!

Hallo allemaal!

Na mijn laatste blog ben ik, zoals ik al vertelde, met de bus naar Tamworth gegaan. Na hier een paar dagen te zijn geweest begon vorige week maandag mijn 5 Day Jackaroo & Jillaroo School op Leconfield. We werden opgehaald vanaf het hostel in Tamworth, waarna we eerst naar een tweedehands kledingwinkel zijn gegaan omdat je op een farm wel wat kleding kan gebruiken die goed vies mag worden! Daarna stopten we bij een liqorstore met de mededeling: 'Als jullie iets van alcohol willen hebben, we komen deze week niet meer in de stad, dus dan moet je het hier nu halen!'. Het was nog even spannend of we wel op Leconfield konden komen, want door alle regen stonden vorige weken allerlei wegen onder water. Het eerste deel asfaltweg was geen probleem, maar dan komen er nog 40 minuten rijden over onverharde wegen, waarbij je steeds meer in the middle of nowhere terecht komt. 2 of 3 keer moesten we inderdaad door een rivier heen, maar we zijn aangekomen op een geweldig stuk land, met de accomodatie in een dalletje en overal waar je kijkt zie je bergen!

Eenmaal daar volgde de introductie. Onze groep bestond uit 18 man (10 meiden, 8 jongens). Dan had je Tim, de eigenaar, en 5 man staff. Iedereen kreeg een sticker met zn naam erop, wat niet onhandig bleek met zoveel nieuwe gezichten! Gelukkig kende ik inmiddels al een aantal mensen vanuit het hostel in Tamworth en was ik ook samen met Mieke, een meisje die ik al begin november had ontmoet en sindsdien op verschillende plaatsen weer was tegengekomen.
We kregen een kort poets- en opzadel lesje en na de lunch kreeg iedereen aan de hand van zijn rijervaring een paard toegewezen. Kennismaken, poetsen, opzadelen, gedubbelcheckt worden en naar de 'arena'. Daar aangekomen moet je niet denken dat het nu meteen opstappen wordt! Eerst doen we allerlei oefeningen met de paarden vanaf de grond: voorwaarts, achterwaarts, zijwaarts, enzovoort. Eerst dus je paard een beetje leren kennen! Na het opstijgen en even wat stappen vertrekken we de bergen in. We maken een ritje van een uur, waarbij we zo stijl omhoog en omlaag gaan dat ik nooit had verwacht dat dit mogelijk zou zijn. Onderweg krijgen we wat uitleg over verschillende planten en bomen en eenmaal bovenop de berg is het uitzicht waanzinnig en de paarden zijn zo braaf en relaxed, alles gaat hier zo 'no worries' dat je eigenlijk niet anders kan dan relaxen en je paard vertrouwen! Boven op de berg wordt de groep gesplitst en gaan de gevorderen een stijlere route terug (wat, nog stijler?!?). Na het avondeten, wat overigens net zoals de lunch en het ontbijt op het 24/7 brandende kampvuur wordt gemaakt, doen we nog wat spelletjes om elkaar beter te leren kennen. Altijd leuK!

Op dag 2 wordt er om 6:30 onwijs vrolijke cowboymuziek opgezet. Je kan hier echt niet chagrijnig wakker worden! Op het ochtendprogramma staat na het vangen, poetsen en zadelen van de paarden een demo van Tim zelf. De omgang met de paarden staat hier allemaal in het teken van Natural Horsemanship en je kan aan Tim zien dat hij geniet van wat hij doet. Hij gaat aan het werk met een paard van 12 maanden oud, waar hij pas 10 uur eerder mee heeft gewerkt. Je ziet hem vertrouwen geven, het paard nieuwsgierig maken en ondertussen toch steeds weer iets vragen. Terwijl het paard helemaal losloopt kan Tim het op het eind allerlei kanten op laten gaan, zeiltjes over hem heen leggen en zelfs even op hem zitten. Heel knap!
Hierna krijgen we les in het bekappen en beslaan van paarden, in whip-cracking en in lasso werpen. Moeilijk! Na de lunch de paarden op, waarna we met de gevorderde groep weer hoog de bergen in gaan, om de schapen naar beneden te jagen. Heel langzaam, maar met veel geroep naar de schapen komen we veilig weer in het dal: mission accomplished! Hierna weer de arena in voor wat draf en galop, waarna we een barrelrace doen. De beginners moeten eerst, dus de gevorderde ruiters mogen de achterstand wegwerken, leuk hoe enthousiast iedereen hiervan wordt! Nadat de paarden weer zijn losgelaten op het land mogen we nog worstelen met schapen (ze vangen) en gaan we schapen scheren. Wat een pak komt daar vanaf zeg!
Die nacht gaan Mieke en ik swaggen. Dat betekent dat je buiten slaapt in een swag: een slaapzak die waterdicht is en waar een matje in zit. Heel gaaf om naast het kampvuur te liggen, met een kat op je voeteneind en 2 paarden die op hetzelfde stuk gras lopen. Ook de sterren en de maan zijn waanzinnig. Wat een ervaring!

Op de derde dag hebben de paarden een rustdag en wij een werkdag! We krijgen nog een Natural Horsemanship demo van Tim, dit keer met een 4-jarig paard waar hij al een stuk verder mee is. Aan het eind van de demo rijdt hij zonder iets van hulpmiddelen rond, maakt hij een sprongetje en laat hij het paard in een band staan en buigen. Echt zo gaaf dit! Terug bij de shed maken we lunch voor later, stappen we in de truck en rijden we naar de rivier om daar aan het water te lunchen. Klein vuurtje voor thee en warmte, heerlijk zo makkelijk als alles hier gaat. Na de lunch rijden we door naar een plek waar het water de afgelopen weken de hekken heeft weggespoeld. Dat betekent dat er een nieuwe paal in de grond moet worden geslagen, al het draad los moet worden gemaakt en alle troep eruit moet. Een hele dagtaak en een zware ook: boomkappen, schors eraf halen, boom de berg afrollen naar het hek, gat graven, dieper, nog dieper, nog dieper, draad loshalen, schoonmaken, boom in het gat, gat volstorten, nog een paal voor de stevigheid, draden aan elkaar binden.... gelukkig was het niet zo warm deze dag ;). Aan het eind van de middag gaan we nog wat onkruid wieden en na het diner doen we nog wat spelletjes om het kampvuur.

Donderdag weer vrolijk wakker worden met cowboymusic, paarden vangen, poetsen, zadelen, lunch maken en met de paarden de arena in. Eerst weer een hele tijd natural horsemanship met onze eigen paarden, op allerlei manieren voor-, achter- en zijwaarts, paarden laten wenden om de voor- en achterhand, enzovoort. Zodra we opstappen begint het keihard te regenen en te onweren. Toch gaan we gewoon de bergen in, we hebben een missie vandaag! Na een rit van 2 uur waarbij we de ene berg over gaan, de andere passeren, er nog een over rijden, enz, komen we aan de achterkant van het land van Tim, waar hij een paddock heeft. Iets verderop staat een kudde koeien en die moeten de paddock in! Geweldig leuk om met 22 man te paard die koeien over de bergen naar de paddock te drijven, opletten dat je niet op kalfjes gaat staan en flink roepen om ze voorwaarts te drijven! Dan de paarden aan het hek en opwarmen bij het vuur met onze lunch. Na de lunch scheiden we de koeien van de kalfjes en gaan we lasso werpen. Dit keer niet zomaar, maar echt proberen de kalfjes te vangen. Nou, dat is echt niet zo makkelijk als het lijkt! Een stap opzij en je gooit alweer mis! Hierna gaan we kalfjes vangen, steeds in een tweetal, ook erg lachen! Als iedereen geweest is mogen we nog kijken hoe de kalfjes worden gecastreerd en gebrandmerkt. Hierna moeten alle koeien en kalfjes weer terug naar het land waar we ze vandaan hebben gehaald, weer goed samenwerken dus en koeien drijven!! Ik heb een nieuwe hobby! ;)
Dan nog een lange weg terug naar huis te rijden en we komen pas tegen 19:00 weer op de farm aan. Met eten proef ik nog een bal van een kalfje, jaja, wie had dat ooit gedacht? Hoe dan ook: Een geweldige dag!

Vrijdag word ik voor het eerst een beetje down wakker: vandaag is de laatste dag hier en ik wil hier nog helemaal niet weg! Mijn stemming slaat gelukkig al snel om als we de paarden na het vangen staan te poetsen en Tim naar me toekomt met de vraag of hij even met me mag praten. Geinteresseerd vraagt hij wat ik nu precies voor instructie-dingen heb gedaan thuis, hoe lang ik al ervaring met paarden heb en of ik toevallig op zoek ben naar een baan! Nou, daar hoef ik niet over na te denken! Als iemand me zo'n baan aan kan bieden ben ik altijd op zoek naar een baan! Na deze boost gaan we nog zwemmen met de paarden, echt helemaal los van de grond en jezelf met 1 hand vasthouden aan de schoft, om met de andere hand je paard aan te wijzen welke kant je op wil. Cool! :) Later met rijden gaan we een parcoursje afleggen zonder handen, zigzaggen, om barrels heen, ik krijg het helemaal door! Na nog een barrelrace is het alweer lunchtijd. Na de lunch gaan we nog een klein stukje het land in voor een drafje en galopje en op de terugweg naar de farm moeten er nog een paar kalfjes met ons mee de arena in. Jeeh! We doen de nationale sport hier: Team Penning. Met z'n 2en moet je proberen 1 kalf uit een groep kalveren te drijven, deze moet tussen het hek en een barrel door een andere paddock in. Ongelooflijk moeilijk, zeker met onervaren ruiters, maar wel erg leuk om een keer te proberen! Na deze aflsuiter nemen we afscheid van iedereen en stappen we in het busje terug naar Tamworth. Hier checken we in het hostel in en gaan we met de hele groep (+staff) uit eten en 's avonds de kroeg in. Het is een geweldige week geweest!

Zaterdagochtend ben ik met mijn 3 reismaatjes doorgereden naar Sydney. Ik kon eigenlijk meteen zaterdag beginnen met werken op Leconfield, maar ik had 2 belangrijke redenen om nog even terug te gaan naar Sydney. Zaterdag zijn Marloes & Robert namelijk vanuit Nederland aangekomen in Sydney. Heerlijk om even lieve vrienden van thuis om me heen te hebben, lekker samen wat te eten en bij te kletsen. Zo is de wereld echt klein! Zaterdagavond ben ik met de meiden naar 'onze' kroeg geweest omdat we om middernacht een jarige hadden! Je verjaardag in Sydney maak je maak je niet elke dag mee, dus Eef haar verjaardag moest goed gevierd worden! Op de dag zelf zijn we wezen picknicken in de botanische tuinen, naast het Opera House. heel even voelde ik hier weer dat stuitergevoel van die eerste weken opkomen. Wat een gave stad is dit toch! Er kwamen zondag ook nog 4 vrienden van de Jumbo naar Sydney, die we voor het laatst in Cairns hadden gezien. Met 10 man hebben we 's avonds pannekoeken gebakken en heerlijk bij kunnen kletsen. Dit is 1 van de bijzondere dingen aan deze reis. Whoh!
Vandaag ben ik met Marloes en Robert naar de dierentuin in Sydney geweest, alleen het uitzicht over de stad maakt het al meer dan waard! Daarna lekker uit eten geweest, wederom een heerlijk dagje!

Morgenochtend neem ik de trein terug naar Tamworth, waar Tim me oppikt. De komende tijd zal ik dus op Leconfield te vinden zijn. Zonder internet en mobiel bereik, best wel vreemd! Alleen als Tim eens in de week richting Tamworth gaat is er een kans om mee te rijden en even een teken van leven aan de buitenwereld te kunnen geven. Hoe lang ik daar ga blijven weet ik nog niet. Ik ga gewoon kijken hoe het daar bevalt! Omdat het hier nu zomervakantie is, is Leconfield nu een maand soort van gesloten. De paarden hebben een maand vrij en voor ons is er de tijd om hekken te verven, op te ruimen, schoon te maken en voor de dieren te zorgen. Ook is er een paard die elk moment een veulen kan krijgen, spannend dus! Vanaf half januari hebben we weer 3 weken achter elkaar scholen en dan mag ik helpen met de scholen geven. Erg benieuwd hoe dat zal zijn en wat voor leuke mensen ik dan weer ga ontmoeten!

Voor nu alvast allemaal hele fijne kerst en oud & nieuw gewenst, tot volgend jaar!
Liefs van mij

Na regen komt zonneschijn!

Dag lieve allemaal!

Wist je dat:
* Australie zo groot is dat elke staat een ander klimaat heeft?
* 1 keer in de 7 a 8 jaar de wind zorgt voor een natte zomer?
* Wij waarschijnlijk (zoals de locals zeggen) het verkeerde jaar hebben uitgekozen om naar Aussie te komen?
* Er door het weer de afgelopen weken een aantal plannen van ons letterlijk in het water zijn gevallen?
* Vrienden van ons zo ongeveer zijn weggewaaid met de tent op Fraser Island, waarna wij maar besloten hebben daar niet te gaan kamperen, maar gewoon een dagtour te maken?
* Het hoogtepunt van Fraser Island Lake McKenzie is?
* Lake McKenzie een geweldig groot meer is met bronnen eronder en water dat zo onvoorstelbaar helder is dat je het zelfs kan drinken?
* Dit een verademing is als je gewend bent tijdens het zwemmen altijd zout of chloor op je lippen te proeven?
* We tijdens ons bezoek aan Lake McKenzie zelfs even zon hebben gehad?
* Andere indrukwekkende dingen van Fraser Island de kreekjes, het scheepswrak en het rijden met 100 km/u over het strand zijn?

Na Fraser zijn we doorgereden naar Tin Can Bay, vanwaar we een dagje naar Rainbow Beach zijn geweest. Erg klein plaatsje, maar wel mooi strand en mooi uitzicht als je een stukje loopt!
De volgende ochtend in Tin Can Bay dolfijnen gevoerd! Erg commercieel was het wel, maar toch leuk om een keer gedaan te hebben. De dolfijnen pakken de vis heel voorzichtig van je aan, erg lief.

Wist je dat:
* We na het voeren van de dolfijnen zijn doorgereden naar Noosa, waar we erachter kwamen dat ons luchtbed lek was?
* We toen van 2 hele aardige Duitse jongens een nacht een luchtbed hebben kunnen lenen?
* Onze tent wel wind-proof, maar niet helemaal regen-proof bleek te zijn?
* We in Noosa tevergeefs hebben gewacht op mooi weer om een 3-daagse kano-tour te gaan maken?

Vanuit Noosa zijn Eef en ik een dagje samen naar Steve Irwin's Australia Zoo geweest. Steve en zijn werk worden daar onwijs in ere gehouden, best mooi om te zien! In de zoo hebben we een koala en een slang mogen 'aaien', die laatste zijn niet zo glibberig als je denkt! verder hebben we een olifant gevoerd, dat ging zo snel dat we nauwelijks foto's konden maken! Ook zijn er een paar gebieden in de zoo waar de kangoeroes en de walibies loslopen, je kan ze gewoon voeren of naast ze gaan zitten. We hebben dus even goed gechilled met skippy ;) Ook hebben we nog een paar shows gezien, waarbij de crocs natuurlijk voorbij kwamen, maar ook hele mooie vogels een geweldige show hebben neergezet. We hebben ook met onze eigen ogen gezien hoe mak tijgers kunnen zijn. De tijgers liepen als makke lammetjes achter de verzorgers aan en deden allerlei indrukwekkende dingen. Het geheim? Volle melk! Jaja, melk is goed voor elk!

Wist je dat:
* We in Noosa ook nog een vriendin van de Jumbo hebben opgezocht?
* We een paar dagen later in Brisbane ook met een vriend van de Jumbo hebben afgesproken?
* Het heel leuk is hoe iedereen een compleet andere kant op is gegaan maar toch dezelfde plaatsen aandoet en je elkaar tegen blijft komen?
* We in Brisbane zijn blijven hangen om, jaja, je raadt het al, te wachten op het mooie weer?
* Dit mooie weer niet is gekomen, dus we ons plan om naar Stradbroke Island te gaan hebben opgegeven en zijn doorgereden naar Surfers Paradise?
* Surfers Paradise het Lloret de Mar van Australie is?
* We het hier na 1 avond wel gezien hadden?
* We de volgende dag zijn doorgereden naar Byron Bay?
* We helemaal gelukkig waren toen we in Byron Bay over het strand naar het centrum liepen en de zon opeens begon te schijnen?
* Ik in Byron Bay mijn allereerste strand-dagje van Australie heb gehad?
* De zon erg bevorderlijk is voor de sfeer in de groep?
* We nu in Byron Bay in een hostel zitten met 4 vrienden, waarvan 2 van de Jumbo?

Vanmorgen ging om 4:15 uur de wekker. In Byron Bay staat een vuurtoren op het meest oostelijke punt van Australie. Hier zijn we heen gereden en hebben we de zonsopkomst bekeken. Gelukkig was het droog en hebben we heerlijk in stilte gekeken naar de zon die opkwam. Als je om je heen keek zag je klipgeiten over de kliffen lopen en beneden speelden de dolfijnen in de golven. Erg mooi en rustgevend om te zien. Dit is waarvoor ik hierheen ben gekomen!!

Morgen ga ik alleen met de bus terug naar Brisbane en dan door naar Tamworth. Hier begint maandag mijn Jackaroo & Jillaroo School (ook wel cowboycursus). Daar heb ik echt onwijs veel zin in. Ik mis het om dieren om me heen te hebben, dus ik kan de komende week mijn hart weer even ophalen.

Wist je dat:

*We Queensland uit zijn, waardoor het tijdsverschil met Nederland nu 10 uur is?
* Na regen echt zonneschijn komt?!

Ik hoop dat met jullie alles goed gaat!
Liefs!

Road Trip Northern Queensland

G'day!

Sinds de laatste blog heb ik niet alleen heel veel auto gereden, maar ook veel leuke (en minder leuke) plaatsjes, landschappen en eilanden gezien. Wat een gaaf land is dit toch!

Toen we 3 weken geleden aankwamen in Mission Beach liepen we onmiddelijk andere mensen van de Jumbo tegen het lijf. 'Hey, lang niet gezien...'! Helaas bleek Mission Beach niet zo boeiend, dus we zijn ons vermaak in de omgeving gaan zoeken. Zo stond Paronella Park een dag op het programma. Dit is een park verstopt in de bergen, een park wat ooit is opgezet door een Spanjaard die wilde laten zien dat dromen werkelijk uit kunnen komen. Langs een geweldige waterval heeft hij een kasteel gebouwd, compleet met balzaal, balkon en wensput. Een tuin met allerlei verschillende soorten bomen en planten maken het geheel een fijne plek om een tijd rond te lopen. Het leuke was dat we hier ook konden kamperen, dus tijd om onze tent uit te proberen! Het enige wat miste waren een paar haringen, maar verder is de tent compleet! Helaas is hij niet onwijs groot, dus we kunnen niet met z'n allen in de tent slapen. Nu slapen er dus steeds 2 in de auto en 2 in de tent, prima te doen! In Paronella Park konden we 's avonds ook nog een night walk doen, waarbij we in het schemerdonker werden rondgeleid en de fonteinen mooi verlicht aan werden gezet.

De volgende dag zijn we terug gereden naar Mission Beach om vanuit hier de oversteek te maken naar Dunk Island. Een typisch voorbeeld van: sommige plekken moet je gewoon heen vanwege bepaalde mensen. Dunk Island is een mooi eiland waar we een heerlijk dagje hebben gehad. Ik heb er wat rondgelopen en Eef & ik hebben ook nog gesnorkeld op een bounty-strandje helemaal voor ons alleen. Dit keer wel netjes gesnorkeld met stingersuit, maar dat mocht de pret niet drukken!

Na Mission Beach wederom vaarwel te hebben gezegd zijn we doorgereden richting Townsville. Op weg hierheen stonden een aantal watervallen en een dam op het programma, maar al snel kwamen we erachter dat niet alle wegen in Australie even goed begaanbaar zijn. Op weg naar de eerste waterval moesten we al een stuk door het water rijden (het regenseizoen is hier nogal vroeg begonnen), op weg naar de dam bleken we eerst een uur lang krappe, stijle bergweggetjes te moeten rijden, waarna de laatste 11 km zo ongeveer onbegaanbaar was doordat het off-road was en zo stijl dat ik halverwege ben omgekeerd omdat ik bang was dat onze Ruby (geen four-wheel-drive) deze zandpaden nooit meer omhoog zou komen. Een heel stuk gereden zonder de dam te hebben gezien, maar wel weer wat gaafs meegemaakt. Die weggetjes in de bergen in Oostenrijk zijn er niets bij!

Na een nachtje in Townsville te hebben doorgebracht hebben we de ferry gepakt naar Magnetic Island. Hier hebben we 3 dagen een geweldige tijd gehad. Magnetic is een onwijs mooi eiland en wij hadden het geluk dat we het allerachterste huisje in de rij van het hostel hadden, met geweldig mooi zeezicht. Normaal slaapt iedereen het liefst onder in de stapelbedden, maar dit keer heb ik een uitzondering gemaakt. Vanuit het bovenste bed het dichtst bij de deur kon ik namelijk vanuit mijn bed naar de zee kijken. Daar moest gebruik van worden gemaakt! Genoten!! We zijn ook nog een wandeling de bergen in gaan maken, waarbij we onze eerste koala's hebben gespot! Wat een knuffels zijn dat zeg, die zou je zo mee naar huis nemen!! De wandeling zelf was ook erg mooi. Eef & ik zijn helemaal doorgelopen tot het fort op de top, waar we werden belooond met fantastisch uitzicht over bijna het hele eiland. Die avond hebben we ons in een gekke bui in het hostel opgegeven voor 'Barwars'. Dit betekende dat we in teams allerlei opdrachten moesten volbrengen, van overgooien met waterballonen tot het zo snel mogelijk opeten van een chocolade-staaf die je met je mond tussen de benen van iemand anders vandaan moest eten (met Eef als beste!) en het maken van een zo lang mogelijke ketting van kledingstukken. En, jaja, The Unforgettable Dutchies wonnen zowaar een prijs! Onze prijs was de huur van de zogenaamde Topless Car. Dit is een roze auto zonder dak of deuren, waar we de vogende dag dan ook met heel erg veel lol het eiland over hebben gecrosst! Toen kwamen we erachter hoe klein het eiland eigenlijk was: 12 km van noord naar zuid! Maar weer veel leuks gezien en erg hard gelachen!

Op de ferry terug naar het vaste land zagen we de dikke wolken steeds duidelijker worden. Sindsdien is het eigenlijk niet zulk lekker weer meer. Na nog een nachtje in Townsville zijn we doorgereden naar Airlie Beach, waar het pijpestelen regende. Airlie Beach is ook een plaatsje waar ik erg benieuwd naar was vanwege verhalen van een van de vele mensen die ik ken die al in Aussie zijn geweest. Behalve een karaoke avondje waarop Eef & ik ons hebben uitgeleefd heb ik die eerste paar dagen in Airlie eigenlijk voornamelijk geslapen. Het was slecht weer en ik was opeens zo ontzettend moe dat ik het uitgaan maar even aan de rest heb overgelaten. Na een paar dagen slapen en internetten was het tijd om iets zonder de andere meiden te gaan doen. De andere meiden zijn 3 dagen een boot opgegaan, ik ben een dagtour gaan doen naar de Whitsundays. Ondanks het weer toch geweldige eilanden en stranden gezien, met als hoogteppunten snorkelen (hier nog veel mooier dan bij Green Island!) en natuurlijk Whitehaven Beach. Dit is een van de mooiste stranden ter wereld en alle verhalen kloppen echt! Het zand is inderdaad zo wit dat het pijn doet aan je ogen en het is zulk fijn zand dat als je eroverheen loopt je het zand hoort kraken onder je voeten. Na een geweldige dag op het water (zonder zeeziekte, jeeeh!) ben ik met 3 anderen afgezet op Daydream Island. Vanaf hier hebben we de ferry genomen naar Long Island, welk eiland National Park is en waar naast de ongerepte natuur alleen 1 resort te vinden is. Na aankomst in het donker ook nog 2 Nederlandse meiden ontmoet en toen met z'n allen 's avonds nog wat wezen drinken. Die nacht sliep ik voor het eerst in weken in mijn eentje op een kamer, jemig, dat was raar!! De volgende dag zelf op onderzoek uitgegaan. Ik heb een paar walks gemaakt over het eiland, mooie wilde dieren gezien en over verlaten strandjes gelopen. Als je daar zo helemaal alleen loopt voel je je echt ontzettend klein, erg bijzonder. Eind van de middag terug naar Airlie en de rest van de dag doorgebracht met een Canadees meisje die ik op de boot had ontmoet.

De dag daarna kwamen de andere meiden ook weer terug en weer een dag later zijn we weer in de auto gestapt om verder te rijden. Wederom aan de hand van tips (thanks Mera) zijn we naar Eungella Park gereden. Dit was een aardig stukje het binnenland in rijden en weer een flink stuk stijgen. Maar de beloning mocht er zijn: geweldig mooi uitzicht over de vallei. Een klein stukje verder rijden en bij de rivier stoppen om platypus (vogelbekdieren) te spotten. Dit keer, zowaar, met succes! Weer hele kleine schattige knuffelbeestjes. Onze lijstjes met lievelingsdieren worden hier flink uitgebreid, haha! Na dit succes zijn we doorgereden naar Carmila Beach, dit keer op aanraden van de meiden waarvan we de auto hebben gekocht. Hier zou een camping aan het strand moeten zijn. Nou, camping bleek een groot woord. We hebben onze tent inderdaad opgezet op 15 meter afstand van zee, maar de 'camping' bleek niet voorzien van drinkwater of douches. Gelukkig hadden we nog net genoeg water bij ons om onze pasta in te koken, maar verder een goede leer voor de volgende keer! Wel erg relaxed om 's avonds nog even over het strand te lopen en daarna je tentje in te rollen! Aangezien het hier 's avonds om 18:30 uur donker is gaan we wel steeds erg vroeg naar bed als we kamperen, maar het licht maakt je dan ook om 5:00 uur alweer wakker. Een voordeel hiervan is dat we de volgende dag alweer vroeg door konden rijden. Echter, na nog geen half uur rijden brandde er opeens een vreemd lampje op ons dashboard. Stoppen en autopapieren erbij pakken, om erachter te komen dat de koelvloeistof op is: gevaarlijK! Gelukkig was 15 km verderop een tankstation waar we een flinke fles koelvloeistog konden kopen. Maarja, de motor was nu zo warm dat we voorlopig niets konden doen. Daar sta je dan, als 4 meiden. Gelukkig is iedereen hier zo onwijs behulpzaam!!! En dit was wel even een echt Aussie-momentje: een paar uur moeten wachten tot de auto helemaal is afgekoeld, dus we pakken een boekje erbij en gaan aan een picnictafel relaxt zitten lezen, zomaar langs de Bruce Highway en de vrachtwagens die langs denderen. Heel apart, maar wel heel erg 'No worries'! Na de lunch konden we de koelvloeistof aanvullen en doorrijden naar onze bestemming voor de dag: Rockhampton. We hebben al geleerd om meteen naar de Tourist Info te rijden, waar we een camping kregen aangewezen en een leuke bezigheid voor de avond. Snel naar de camping, tent opzetten, boodschappen doen en dan de tip van de vriendelijke meneer van de Tourist Info opvolgen: naar Great Western. Hier konden we lekker eten (2 for 1!) en begon om 19:00 uur het bull-riden! Ik ben gearriveerd in het Wilde Westen, yeah!! Het deel met de jonge paarden was niet helemaal mijn ding (zielig!) maar daarna waren er kinderen die (terwijl ze door 3 man werden vastgehouden) op kalfjes gingen bull-riden, waarna de echte mannen aan de beurt waren. Heel grappig om daar tussen de locals te zitten, hele families waarvan iedereen in een hoge spijkerbroek met laarsjes en een cowboyhoed op loopt. Dit is even heerlijk na al die drukke kustdorpjes!

De volgende dag in Rockhampton zijn we naar de Capricorn Caves geweest, grotten waar zelfs bruiloften en kerstfeesten worden georganiseerd. Hierna naar de Mt Archer gereden waar we even lekker hebben gewandeld met mooi uitzicht over de stad. Wat absoluut nog even vermeld moet worden is dat dit plaatsvond op donderdag 18 november. En wat was er voor bijzonders op 18 november? Harry Potter 7 (part 1) draait vanaf 18 november in de bioscoop! Eef & ik zijn erheen geweest en hebben de hele film op het puntje van onze stoel gezeten, spannend! Ik weet niet of hij in Nederland ook al uit is, maar we vonden het wel grappig dat ookal draait hij bij jullie ook vanaf de 18de, dan nog hebben wij hem eerder gezien, een voordeel van 9uur tijdsverschil. ;)

Na een uurtje in de Rockhampton Zoo te hebben doorgebracht zijn we de volgende dag doorgereden naar Agnes Water, beter bekend als Town of 1770. Hier zijn we gelukkig zo slim geweest om maar weer eens een hostel te pakken. Gelukkig, omdat iedereen toe was aan bijslapen (niet dat dat er echt van gekomen is) en omdat het de dagen daarna niets anders heeft gedaan dan regenen. Nou, dan zit je toch liever in een hostel dan in je kleine tentje! Een voordeel van de regen is dat de kangaroos en de walibi's tevoorschijn komen, dus dan maar vanuit het hostel mee kangaroo-spotting! Verder hebben Maris, Eef & ik Cluedo ontdekt. Tsja, je moet wat als het alleen maar regent. De tweede avond hebben Eef en ik het nog flink laat gemaakt doordat we in de plaatselijke pub (jaja, dit gehucht heeft zelfs een pub) een paar hele gezellige Aussies hebben ontmoet, ons accent begint vormen aan te nemen!

Onze derde dag in 1770 stond de Scooteroo op het programma! Zie je het al voor je? Wij, als Hells Angels, scheuren door de straatjes van 1770? Nou, het kan echt! En we hebben een paar hele gave foto's gemaakt! Helaas begon het tijdens het rijden op onze mini 'Harley Davidsons' weer flink te regenen, dus moesten we eerder stoppen, maar gelachen hebben we zeker!

De volgende ochtend was het eindelijk zonnig toen we wakker werden. Na het uitchecken zijn we dus toch nog maar even naar het geweldig mooie uitzichtspuntje van 1770 gereden, om daarna door te rijden naar Bundaberg. Daar hebben we een paar uur doorgebracht (eigenlijk om iets aan onze auto te laten repareren, om vervolgens te besluiten dat we het toch te duur vonden). In Bundaberg komen mensen alleen om te werken en rum te drinken, en dat stond beide niet op ons programma! We zijn doorgereden naar Hervey Bay, waar we gister zijn aangekomen. We hebben een leuk hostel met allemaal units met 5 slaapkamers die een gezellige woonkamer/eetkamer/keuken delen. Onze eerste avond hadden we een hele unit voor onszelf en hebben we dan ook heerlijk huiselijk 's avonds op de bank gezeten en een filmpje gekeken met thee en koekjes erbij, haha!

Zoals jullie lezen doen we onwijs veel verschillende dingen en dat is ook precies wat alles hier zo leuk maakt! De volgende plannen hebben iets te maken et Fraser Island, maar hoe en wat precies, daar lezen jullie de volgende keer meer over! Hopen jullie met me mee voor beter weer? Succes in de kou!

Cairns, Great Barrier Reef (Dolphin, Nemo, Reefsharks & Sea-turtles!) & Cape Tribulation

Dag lieve mensen!

Wat kan er in 2 weken tijd veel gebeuren, echt ongelofelijk! Als ik nu terugdenk aan de afgelopen weken weet ik nauwelijks waar te beginnen met vertellen! Laat ik maar beginnen bij Cairns, daar zijn we 2 weken geleden heen gevlogen. Mijn eerste indruk van Cairns was dat het nogal wat weg had van Tenerife. Iedereen die ooit op de Canarische Eilanden is geweest kan het zich vast nog wel voor de geest halen: je komt aan gevlogen en je ziet alleen maar zee en bergen. Eenmaal in de taxi naar het hostel valt het op dat het dorp (want dat is dit echt in vergelijking met Sydney!) onwijs toeristisch is en op elke hoek zie je restauntjes en palmbomen. In eerste instantie zaten we met z'n vijfen op een kamer in een hostel: Bas, Eef, Maris, Reggie en ik. Dat was wel echt een heel ander hostel dan we gewend waren, de mensen hier lagen de hele dag voor de tv, niet helemaal onze stijl. De eerste 2 dagen heeft het bijna alleen maar geregend, maar daarna is het compleet omgedraaid en sindsdien is het hot, hot, hot! Na 4 dagen zijn we met de 4 meiden naar een ander hostel gegaan, een hostel aan zee en bij de lagoon! Je mag hier de zee niet in in verband met de krokodillen, dus de lagoon is een prima alternatief. Mooi, groot en direct aan zee. Hoe heerlijk om op elk willekeurig moment de deur uit te stappen en bij zee te kunnen gaan zitten! Ik had verwacht heel erg dingen op een rijtje te gaan zetten hier, maar ik moet zeggen dat ik zoveel meemaak in korte tijd dat ik niet eens tijd heb om dat allemaal te verwerken, laat staan dingen vanuit Nederland. En eigenlijk vind ik dat ook wel even prima zo!

Na een paar dagen druk op zoek te zijn geweest naar een auto (met op dat moment, helaas met weinig succes) besloten we dat het tijd was voor een paar leuke tours! Tijd voor River Tubing! Met een bus de bergen in, zwemkleding aan, zwemvest aan, naar de rivier toe en daar jezelf in een grote reddingsband hijsen, om zo tussen de rotsen, de takken en de stroomversnellingen door de rivier af te tuben! Dat ging af en toe nog best snel, helemaal cool dus! De dag daarna stond het Great Barrier Reef op het programma. Hier heb ik zo naar uitgekeken en ik heb genoten!! Met een zeilboot met ongeveer 25 mensen en 5 'dive instructors' de zee op, op weg naar het Great Barrier Reef! Na een tocht van 2 uur, waarin ik overigens weer aaridg last van zeeziekte had (maar uit eerdere ervaring wist ik dat je naar de horizon moet blijven kijken, dus gelukkig ging het dit keer goed!) en een dolfijn te hebben gespot, kwamen we in de buurt van Green Island. Anker uit en duikoutfit aan! Natuurlijk vinden die dive instructors het onwijs leuk om even een emmer koud water over je heen te gooien voor je in het water bent geweest... tsja, alle mannen zijn ook hetzelfde! ;) Van ons vieren was ik de enige die al eens gedoken had, maar die duik op Elba was hier helemaal niets bij! Van de boot afspringen in het water, even oefenen met ademhalen en daarna werden Maris, Reggie en ik door een van onze dive instructors meegenomen de diepte in. Ik had een camera aan mn shirt gebonden, dus heb hele gave filmpjes kunnen maken. Ik had wel erge last van m'n oren toen we richting de 5 meter diepte gingen, maar je ziet zoveel moois om je heen dat ik dat maar voor lief heb genomen! Vooral het zien van Nemo was echt een gaaf moment, daar doe je het toch ook wel een beetje voor! Eenmaal terug op de boot kregen we een heerlijke lunch en bleken er haaien om de boot heen te zwemmen! Maar, no worries, dit zijn rifhaaien en ze zijn ongevaarlijk! Daarna werden we met de speedboat op Green Island gedropt. Hier heb ik echt mn ogen uitgekeken, wat een bounty-island! Onwijs gaaf was dat we net het strand op stapten toen een lifeguard ons vertelde dat er sea-turtles in zee zwommen! Vol verwachting keken we rond, en inderdaad! Af en toe zag je opeens een koppie boven het water uitkomen, whow!!! Eef en ik konden van deze aardige lifeguard een snorkelset lenen en we zijn met zn 2en, gewapend met onderwatercamera, op turtle-jacht gegaan! Boven water zoeken, snel erheen zwemmen, en dan onder duiken. En dit was echt de ervaring van ons leven! We hebben op nog geen halve meter boven een sea-turtle gezwommen, kwamen steeds dichterbij en hij zwom compleet relaxed door! Met een uber-relaxte slag in hetzelfde tempo, zich absoluut niets aantrekend van die 2 meiden die boven hem zwommen en af en toe boven water kwamen, om elkaar dan aan te kijken en WHAAAAA te roepen. Dit is zo ongelofelijk gaaf!!! Wat een mooie beesten, precies zoals ik me ze had voorgesteld! Nog hele gave foto's gemaakt op het strand van Green Island, dat prachtige eiland verkent en daarna snel terug naar de boot om nog meer te snorkelen. Tijdens de, wederom 2 uur durende terugtocht naar Cairns heb ik geen enkele last gehad van zeeziekte, ik denk dat de dolfijn, nemo, haaien en zeeschildpadden me in een of andere roes hebben gebracht ofzo!

De dagen daarna eigenlijk niet veel gedaan omdat het echt te warm was om iets te doen overdag. 's Avonds een paar keer bij de zee gezeten met Bas en de jongens, heerlijk met gitaar en zang erbij, nog een Australie-momentje! :)

In onze tweede week in Cairns waren we het op tijd slapen opeens zat en kregen we in de gaten waar je als backpacker 's avonds echt heen moet voor een gegarandeerde leuke avond: The Woolshed! Iedereen danst er op tafels en ze draaien hele leuke muziek. En het leukste: we kwamen er opeens zoveel bekenden tegen! Allemaal mensen van Australian Backpackers die ook mee waren met de Jumbo, maar ook meiden die in het hostel werken, werken op plekken waar we vaak eten en onze dive instructors waren er allemaal te vinden. Inderdaad: gegarandeerd een paar hele leuke avonden dus! Verder is het zo grappig hoe makkelijk je hier met mensen aan de praat raakt. Er is altijd wel een leuke openingszin, dus voor we het wisten hadden we opeens 'vrienden' uit Engeland, Ierland, Canada, Australie, Italie, Duitsland enzovoort! Het heerlijk hier aan het uitgaan is dat iedereen al vroeg begint en de clubs ook relatief vroeg sluiten, dus als je wil kan je ook nog op tijd naar bed. Helaas blijkt dat mij niet te lukken, want hoewel ik meestal een van de eersten was die richting hostel terug ging, lag ik altijd als een van de laatsten in bed. De ene keer besloot ik op weg naar huis toch nog even bij de haven te gaan zitten, de andere keer kwam ik onderweg allemaal bekenden tegen waar ik dan wel bij zee, dan wel in het hostel nog ellenlange gesprekken mee zat te voeren. Ik heb me dus zeker niet verveeld!

Afgelopen weekend zijn we naar Cape Tribulation geweest. Dit is in het noorden van Australie en ligt diep in het regenwoud. Het is de enige plek ter wereld waar 2 werelderfgoederen elkaar raken: het regenwoud en het rif. Op de eerste dag hebben we een crocodile river cruise gemaakt en 2 krokodillen gespot! Daarna met onze gids het regenwoud in geweest voor een guided walk. Het is echt net als Jungle Book! Overal lianen en slingers in de bomen, riviertjes, hele grote spinnen en je hoort de krekels continu! We hebben onzettend gelachen toen er langs het pad een hele grote spin zat en Eef riep dat ze een foto wilde van die spin met haar hand ernaast, zodat je goed kon zien hoe groot de spin was. Dus zij heel dapper haar hand naast de spin, maar voor ik mn camera kon scherpstellen viel/sprong de spin ineens 20 cm naar beneden! Eef begon keihard te gillen en wilde wegrennen, maar ze verstapte zich en zat op de grond voor het spinnenweb, haha! Daredevil! Ons hostel voor de nacht was meer een bungalowpark. Hele schattige huisjes langs de weg naar het strand toe. En het strand is daar echt geweldig. Het regenwoud gaat echt over in het rif! We zijn een wandeling gaan maken naar een lookout point, waarbij de door rivieren heen moesten lopen, over het strand, tussen de bomen door, en het uitzicht was waarzinnig! WHAAAAA ;) Op de terugweg naar het hostel moesten we opeens vaart gaan maken omdat het vloed begon te worden en we nog door het water terug moesten. Gelukkig hadden we allemaal onze bikini onder onze kleren aan, dus broeken uit, rugzak op je rug, schoenen in je hand en door de rivier heen waden, dat heeft echt wel wat. 's Avonds na het eten zijn we, op aanraden van mede-Jumbo'ers, naar het strand gegaan. Het gave is, dat, in tegenstelling tot Cairns, hier geen enkel lichtje te zien is op de bergen of op zee. Het is dus echt compleet donker. Ik heb echt nog nooit zoveel sterren bij elkaar gezien, echt magisch! Eef en ik zijn nog tot heel laat gebleven, in de hoop de bekende moon-rise te zien, maar die bleef helaas uit, misschien was het toch te bewolkt. Toch hebben we daar onwijs genoten van de sterren, de vallende sterren en de vuurvliegjes, heel erg mooi en rustgevend!

Op dag 2 van Cape Tribulation eerst lekker op het strand gezeten, gelegen, boekje gelezen en in het zand geschreven. Daarna met het busje en onze gids langs verschillende mooie uitzichtpuntjes (o.a. op de plek waar de Daintree river de zee raakt, de plek waar Steve Erwin is omgekomen) gereden, om vervolgens te stoppen bij Mossman Gorge. Dit is een plek tussen de bergen waar de rivier door het regenwoud stroomt. Het water is zo ontzettend helder, dat is echt bizar! Als een van de weinigen durfde ik het aan om een duik te nemen in het koude, maar heerlijk verfrissende water. Tussen de vissen en de stroomversnellingen, dat heeft echt wel wat! Daarna zijn we doorgereden naar Port Douglas, een plaatsje aan de kust op de weg terug naar Cairns. Wat een schattig plaatsje is dat! Met een haven en allemaal luxe restaurantjes en leuke winkeltjes, heel erg leuk!

Terug in Cairns begon ons volgende avontuur alweer, omdat we sinds gisterniet meer met z'n vieren, maar met z'n vijfen reizen! Ruby is een 15-jarige rode Ford Falcon station welke sinds gister is ons bezit is! We hebben de vorige eigenaresses beloofd goed op haar te passen en zijn nog diezelfde dag uit Cairns vertrokken. Op weg om nog meer leuke plaatstjes, mooie stranden en gezellige mensen te (her)ontmoeten! Ik ben begonnen met rijden en moet zeggen dat het links rijden me tot nu toe meevalt. Gelukkig is Ruby een automaat, dat scheelt wel! Ik moet nog het meest wennen aan dat mijn binnenspiegel nu links zit in plaats van rechts, maar verder gaat het best soepel. Ik heb de hele weg hierheen (zo'n 2 uur onder Cairns) maar 1 keer mijn ruitenwisser aangezet in plaats van de richtingaanwijzer! Veelbelovend dus! We gaan zo nog even matrassen regelen om in de auto te kunnen slapen, waarna we richting Mission Beach gaan rijden. Ik ben benieuwd hoeveel bekenden we daar weer tegen gaan komen. Hoe het ons de komende tijd met autorijden en alle andere dingen vergaat, zal te lezen zijn in mijn volgende blog! Hopelijk tot dan!

WHAAAAAAA I'M IN SYDNEY!!!

WHAAAAAAA I'M IN SYDNEY!!!

Dat is zo ongeveer het gevoel waar ik al een week mee rondloop. Het begon allemaal op het moment dat we vorige week zaterdag aan het landen waren en ik door het raam van het vliegtuig heen het Opera House kon zien. De gevreesde douane viel 100% mee, we werden zelfs geconfronteerd met de onwijs vriendelijke Aussies! Heel grappig, Eef en ik hadden de bagage, waren gecontroleerd en liepen door de laatste poortjes heen, toen een zeer aantrekkelijke Aussie van de douane ons begroette met een knipoog en een vriendelijk: 'Welcome to Australia ladies, see ya later!' Zodra hij buiten gehoorsafstand was keken we elkaar aan en schoten keihard in de lach: als dit Australie is, laat dan maar komen!!

Op het vliegveld werden we opgewacht door het Australische team van Australian Backpackers, compleet in carnavalsstijl (voorproefje op het eindfeest). We gingen de bus in en reden meteen naar een van de mooiste uitzichtspunten van Sydney, met uitzicht op de haven, het Opera House en de Harbour Bridge! Daar werd ik zo ongeveer uitgelachen omdat ik alleen maar liep te stuiteren! Foto'tje hier, foto'tje daar, WOW, wat het is het hier mooi! WHAAAA I'M IN SYDNEY, FINALLY!!!!

De eerste avond meteen flink ingewijd met een feestje en Australische muziek, super gezellig en de genante-foto-contest is meteen flink van start gegaan! WHAAA!!!
De 'WHAAAAA-momenten' zijn de dagen daarna nog vaak voorgekomen. Vorige week zondag zijn we bijvoorbeeld gaan wandelen door een van de geweldig mooie en grote parken van Sydney, echt bizar hoe groen deze stad is! We hebben een groepsfoto voor het Opera House gemaakt en zijn daarna een havencruise gaan maken op een partyboot. Gedurende 4 uur was het eten, drinken, feesten, veel foto's maken van het Opera House en de Harbour Bridge waar we wel 4 keer onderdoor zijn gevaren, kijken naar de zonsondergang, iets te fanatiek zijn met me opgeven voor rare spelletjes (tsja, stuitermomentje) en af en toe even naar het dak toe rennen om daar te staan en rond te kijken en te denken, WOW, IK BEN ER EINDELIJK! Echt raar om zo lang ergens naar toe te leven, zo graag hierheen te willen en er nu eindelijk te zijn, heel onwerkelijk. Ik ben ook echt af en toe even naar de meiden toegelopen om te zeggen: realiseren jullie je eigenlijk wel dat we op dit moment staan te feesten op een partyboot in de haven van Sydney met uitzicht op het Opera House en dat we NU onder de brug doorgaan!? Volgens mij realiseerden ze zich dat nog niet helemaal ;)

Verder de afgelopen week lekker uit eten geweest, lekkere Aussie BBQ gehad, zelfs kangoeroe geproefd (jaja, tis vast zielig, maar ik moest t toch een keer proberen), veel gelopen en veel van de stad gezien. Dinsdag zijn we wezen surfen, dat was ook heel gaaf en nog een stuk lastiger dan ik dacht! Met hulp van een van onze surf-dudes lukte het wel om te staan, maar meestal lag ik 2 seconden later alweer in het water! Veel meiden hadden het al snel gezien omdat het niet zulk lekker weer was, maar Lucie en ik hebben het echt nog lang volgehouden, of we konden het gewoon niet uitstaan dat het zonder hulp niet lukte, haha! Ik heb er wel een blauwe plek zo groot als een slipper aan overgehouden... die golven hebben meer kracht dan je denkt! Maarja, no worries!

Een ander hoogtepunt was absoluut de Blue Mountains. Voor de Aussie-experts onder jullie: we zijn in Katoomba geweest, hebben 2 wandelingen gemaakt, waarvan 1 vlak bij de Three Sisters en we hebben heel veel mooie plaatjes geschoten! Het is zo groot daar, dat is echt onvoorstelbaar. Mooi uitzicht, mooie blauwe gloed, mooie watervallen af en toe en veel trap op - trap af lopen... gelukkig ging dat bij mij redelijk omdat de spierpijn van het surfen meeviel! We hebben zelfs onze eerste giftige slang in het wild gezien! Helaas in de Blue Mountains zelf geen kangoeroes gezien, maar op de terugweg vlak bij Sydney nog wel ergens! WHAAAAAA! De Blue Mountains zijn zelfs zo goed bevallen dat Eef, Gijs en ik gister nog een dag terug zijn gegaan. We hebben vanuit Sydney de trein gepakt en hebben in Katoomba gevraagd waar we het beste heen konden omdat we al een paar dingen hadden gezien. We werden verwezen naar de Wentworth Falls. Daar hebben we een wandeling uitgekozen van 4-5 uur waarbij de eerst een heel stuk moesten dalen, langs ontzettend veel mooie watervallen. Afgelopen zaterdag blijkt het zelfs te hebben gesneeuwd, dus veel water voor de watervallen, WOW!! Daarna hebben we een heel stuk halverwege de kliffen gelopen, onwijs gaaf! Ik was wel erg blij met mn goeie wandelschoenen en ook heel erg blij met m'n goeie camera (thanks mam en pap!)!! We zijn gaan lunchen bij een mooie grote waterval en we hebben daar lekker zitten/liggen relaxen in het zonnetje. Dat was echt genieten, zo mooi daar, je voelt jezelf gewoon rustig worden! Al met al een top dag met z'n 3en! We hebben ook nog kakatoo's gezien, rode en gele papegaaien en een liarbird. De laatste is een bijzondere vogel die bijna nooit te zien zijn in het wild. Bij ons zat hij gewoon op het pad. Het zijn hele bijzondere beesten die allemaal geluiden na kunnen doen. Ze kunnen andere vogels nadoen, maar er gaan ook verhalen over regenwouden waar er met een kettingzaag veel bomen werden omgezaagd, waar de liarbird op den duur het geluid van een kettingzaag nadeed!

Donderdag was de laatste dag met de Jumbo, de laatste dag met de hele groep en alle staff. Na een week van feesten, super mooie dingen gezien en gedaan te hebben, hele leuke mensen te hebben ontmoet en alle belangrijke dingen voor de komende maanden te hebben geregeld, was dit onze afsluiting. Dat was wel even heel raar hoor! Het is wel een geweldig eindfeest geworden. Het was onze eerste super mooie en warme dag hier, het feest was in een hotel aan het strand, wat wil je nog meer! Het carnaval-thema was door veel mensen nog erg origineel uitgewerkt, heel erg gelachen, ik was zelf als ster.

Zaterdag zijn we met vrienden van Regina naar Bondi Beach geweest. Helaas is het seizoen hier nog niet echt begonnen en de enige lifeguard die ik op de foto heb kunnen zetten was een oudere man met dikke buik, haha! Dus meiden, de foto's van de 'echte' lifeguards moeten denk ik wachten tot mn volgende bezoek aan Sydney! Zondag hadden we met Marleen afgesproken en zijn we naar Manly Beach geweest, daar met een hele groep meiden die in Sydney als au pair werken gepicknickt op het strand, super gezellig!

Verder is iedereen nog een beetje z'n weg aan het vinden in dit 'ritme'. Sydney is een geweldige stad, wel heel heuvelachtig, dat had ik niet verwacht! Maar er hangt een relaxte sfeer, ik heb er geen enkel probleem mee om 's nachts alleen over straat te moeten, het leeft hier altijd. We weten nu al waar je moet zijn voor gratis internet en waar de grote supermarkten te vinden zijn. Het slapen in het hostel vergaat me beter dan verwacht, ik word niet eens wakker van iedereen die binnenkomt midden in de nacht, maar misschien komt dat doordat ik zelf nooit de eerste ben en doordat als ik eenmaal slaap, ik ver weg ben door het slaaptekort! We hebben echt een prima hostel, met ontbijt, tv-kamer en dakterras met uitzicht op de Harbour Bridge! Het enige nadeel aan dit hostel is dat de douchekoppen ongeveer op ooghoogte hangen, dus handig haren wassen is wat anders...
Omdat het ons hier verder goed bevalt (en omdat onze bankpasjes pas gister binnen zijn gekomen) hebben we besloten nog tot woensdag in dit hostel te blijven, we slapen met allemaal anderen van de Jumbo op de kamer, heel gezellig! Woensdagochtend vlieg ik met Eveline, Regina en Mariska naar Cairns. Ik vind het wel jammer om alweer weg te gaan uit Sydney, het bevalt me erg goed hier en ik wil nog zoveel zien en doen hier! Maar het leuke is dat ik op mn reis zeker nog een paar keer terug zal komen in Sydney, dus sommige dingen zijn nu uitgesteld tot mn volgende bezoek! We gaan al naar Cairns omdat daar binnenkort het regenseizoen gaat beginnen, voor die tijd willen we daar de omgeving zien en een auto kopen om de oostkust mee af te dalen. Ik heb er veel verhalen over gehoord, dus ben ontzettend benieuwd! Ons nieuwe avontuur begint dus morgen en het heerlijke hier is dat alles mag en niets moet!

Voor als jullie me op een andere manier dan via de mail willen bereiken: mijn Nederlandse nummer bestaat nog steeds, alleen heb ik over het algemeen mijn Australische sim-kaart in m'n telefoon zitten, dus het zou kunnen zijn dat ik pas veel later reageer. Mijn Australische nummer gedurende mijn verblijf hier is: 00614-35503871.

Chakamulaka!

Bangkok!

Hoi Allemaal!

Hier even een berichtje vanuit Bangkok!
We hebben een goeie vlucht hierheen gehad. Het is wel lang, maar gelukkig viel het me mee, dat krijg je als je je voorbereid op het ergste ;) Ik ben alleen wel onwijs jaloers op mensen die gewoon kunnen slapen in het vliegtuig, helaas lukt dat mij zelfs bij 11 uur vliegen dus niet....

Toen we woensdagochtend in Bangkok aankwamen zijn we eerst gaan ontbijten in het hotel, om daarna toch maar 2 uurtjes te gaan slapen. Niet te lang, want dan kom je nooit in het ritme!
Daarna met z'n zevenen (Eveline, Regina, Mariska, Bas, Sanne, Gijsbert en ik) de stad in gegaan, een heel stuk gelopen en onze ogen uitgekeken. Wat een stad dit! Overal staan mensen te koken en overal wordt je aangeschoten door tuktuk-chauffeurs die je ergens heen willen brengen. De mensen zijn hier over het algemeen erg aardig. Heel grappig was het bijvoorbeeld toen een tuktuk-chauffeur ons een ritje wilde aansmeren voor 200 Bath en er een ouder vrouwtje langs mee liep die dat hoorde en toen tegen me zei: niet doen hoor, 60 Bath, maximaal! De tuktuk-chauffeur vond het iets minder grappig, haha. Een stuk verderop hebben we alsnog 2 tuktuks gepakt en hadden we een hele route afgesproken. We zijn bij 2 tempels wezen kijken en bij een aantal verkooppunten. Daarna gegeten bij een Vietnamees, dat was wennen!

Donderdag ging de wekker om 6 uur omdat we een fietstour hadden geboekt! Een Nederlandse man heeft hier een 'Bangkok by bike-tour' bedrijfje opgezet. Met zn vijfen (Eveline, Mariska, Regina, Bas en ik) en een Duits-Thais stel + gids zijn we gaan fietsen door Bangkok. Echt bizar wat een contrast. Je fietst praktisch door de huizen van de arme mensen, door steegjes die te krap zijn om te fietsen, met fiets en al op de boot naar een groen eiland, waar de enige 'weg' een betonnen paadje van een meter breed was. Als je er dus afvalt, dan lig je in de modder! Onderweg zijn we meerdere keren gestopt om wat te drinken, voor de lunch, bij allerlei tempels, graven, enz! De meiden waren allemaal helemaal fan van onze gids, eigenlijk wilden we hem meenemen in onze flight-bag, haha! Hij deed echt alles voor ons, spullen sjouwen, tillen, echt bizar! Na 6 uur fietsen helemaal moe, bezweet en verbrand weer terug bij het beginpunt. Daarna werden we met de auto door de Nederlandse eigenaar weer netjes terug gebrachtnaar het hotel. Lekker douchen en relaxen daarna! 's Avonds hebben we nog een taxi gepakt naar een ander deel van Bangkok om daar te eten in een leuk restaurant met live muziek (aangeraden door de eigenaar van het fietsbedrijfje).

Nu gaan we de bus in naar het vliegveld. Op naar Taipei en dan naar Sydney. Bangkok was gaaf om een keer gezien te hebben, maar ik zal de uitlaatgassen en het chaotische verkeer niet missen! Als je denkt dat het verkeer in Parijs erg is, dan moet je echt een keer hierheen.Je wordt gewoon vergast hier! Maar de auto's hebben niet eens allemaal deuken, kennelijk zijn zede chaosgewend.

Nu erg benieuwd naar Australie, daar gaat de reis nu heen. Het volgende berichtje volgt dus vanuit daar!Op naar de bestemming van onze dromen!

Liefs!